RADA PROGRAMOWA
Rada programowa Konferencji „Zielona rewolucja w technologii betonu” składa się z utytułowanej kadry naukowej, której członkowie to cenieni eksperci w zakresie technologii betonu. Mając na uwadze wieloletnie doświadczenie, a także znaczenie i prestiż jakim cieszą się ich dotychczasowe publikacje, obecność takich autorytetów z dziedziny nauki zdecydowanie przyczyni się do wzmocnienia merytorycznych treści prezentowanych podczas wydarzenia, które poświęcone będzie rozwiązaniom umożliwiającym ograniczenie śladu węglowego w produktach betonowych.
Jest pracownikiem Katedry Technologii Materiałów Budowlanych na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Zajmuje się badaniami i dydaktyką w obszarze chemii materiałów budowalnych, szczególnie materiałów wiążących. W swojej pracy skupia się między innymi na badaniach hydratacji jak i trwałości kompozytów cementowych zawierających spoiwa niskoemisyjne, badaniach oddziaływań pomiędzy domieszkami organicznymi i cementami czy chemią procesów hydrotermalnych. Promotor ponad 70 prac magisterskich i inżynierskich oraz 5 doktoratów.
Jest absolwentką Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej; obroniła z wyróżnieniem pracę „Opracowanie warunków wdrażania nowych technologii do betonu architektonicznego”, nagrodzoną również w konkursie na najlepszą pracę dyplomową (magisterską). W 2010 r. uzyskała tytuł doktora nauk technicznych i wyróżnienie rozprawy doktorskiej pt. „Kształtowanie mrozoodporności betonów wysokopopiołowych” (2011). Obecnie jest zatrudniona jako adiunkt w Zakładzie Inżynierii Materiałów Budowlanych w Instytucie Inżynierii Budowlanej na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej (od 2011 roku); Od początku pracy na stanowisku naukowo-dydaktycznym na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej (2003 r.) łączy pracę badawczą z praktyką inżynierską. Uczestniczy, na zaproszenie przemysłu, w szkoleniach, seminariach i warsztatach, w których dzieli się wiedzą z zakresu technologii betonu. Prezentowała wiele wykładów na zamówienie na krajowych konferencjach naukowo-technicznych. Pracowała w nadzorze inwestorskim nad przedsięwzięciem budowlanym budowy Świątyni Świętej Bożej Opatrzności w Warszawie w latach 2004-2011. Doświadczenia z nietuzinkowych rozwiązań i realizacji opisuje w artykułach naukowych i technicznych w krajowych wydawnictwach. W ramach pracy na stanowisku adiunkta na WIL PW oraz na stanowisku specjalista technologii betonu w firmach (Bureau Veritas, Dekra Norisko, BBO, Warbud S.A.) sporządziła szereg raportów, opinii i ekspertyz w zakresie technologii betonu, weryfikacji receptur betonu i opracowań o charakterze inżynierskim w tym opinie o innowacyjności rozwiązań materiałowych z zakresu budownictwa. Współpracuje z jednostkami naukowo-badawczymi, jak i przemysłem w zakresie opiniowania rozwiązań materiałowo-technologicznych (dotyczących realizacji z betonów specjalnych, w tym szczególnie z betonu architektonicznego i betonu fotokatalitycznego). Specjalizuje się w technologii betonu architektonicznego. Z tego tematu przygotowała i przedstawiła wiele wykładów, przeprowadziła szkolenia i warsztaty, pomagała w przygotowaniu dokumentacji technicznej. Pracowała również jako konsultant (2019-2022), zapewniając doradztwo techniczne w zakresie betonu architektonicznego w ramach budowy Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie przy realizacji spektakularnie białych betonów. Pełni funkcję kierownika projektów dydaktycznych oraz` badawczo-rozwojowych realizowanych w konsorcjach naukowo-biznesowych, których przedmiotem są wdrożeniowe rozwiązania materiałowe, w tym innowacje, które będą miały zasięg co najmniej krajowy. Zorganizowała w Politechnice Warszawskiej Zespół Projektowania i Badania Kompozytów Fotokatalitycznych, którego jest Liderem. W ramach realizacji wymienionych projektów stworzyła i wyposażyła laboratorium Zgormadzona infrastruktura badawcza umożliwia kompleksową obsługę wdrożeń technologii betonu fotokatalitycznego w zakładach produkcji prefabrykatów betonowych jak i działania pośrednie w zakresie oceny skuteczności oczyszczania powietrza powłok i kompozytów o właściwościach fotokatalitycznych z tlenków azotu, benzenu oraz ozonu zarówno w warunkach laboratoryjnych jak i polowych oraz ocenę skuteczności samoczyszczenia powłok i kompozytów o właściwościach fotokatalitycznych w warunkach laboratoryjnych i polowych. Obecnie pełni funkcje m.in. Prodziekana Wydziału ds. studenckich (od 2016 roku) jak również Przewodniczącą Oddziału Warszawskiego PZITB w kadencji 2024-2028. Jest autorem lub współautorem ponad 150 publikacji w krajowych i zagranicznych czasopismach i materiałach konferencyjnych w głównej tematyce badawczej jaką jest technologia betonów specjalnych. Prezentowała referaty na krajowych i międzynarodowych konferencjach naukowych i technicznych. Jest autorem lub współautorem ponad 50 opinii na zlecenie przemysłu. Recenzuje artykuły w wydawnictwach krajowych polskojęzycznych jak i anglojęzycznych.
Kierownik Zakładu Inżynierii Materiałów Budowlanych na Wydziale Inżynierii Lądowej PW. Zajmuje się głównie modyfikacją i optymalizacją betonu oraz trwałością materiałów i konstrukcji budowlanych. Autor dwu monografii w obszarze modyfikacji betonu (Domieszki do zapraw i betonów, Polski Cement 2003 i 2008 oraz Modyfikacja materiałowa betonu, Stowarzyszenie Producentów Cementu – Polski Cement 2016), współautor (wraz z L. Czarneckim i A. Garbaczem) monografii z dziedziny napraw i ochrony konstrukcji betonowych (Naprawa i ochrona konstrukcji z betonu – Komentarz do PN-EN 1504, PWN 2017), autor lub współautor ponad 250 publikacji w krajowych i zagranicznych czasopismach naukowych, rozdziałów w monografiach i materiałach konferencyjnych oraz 3 patentów, a także autor lub współautor ponad 60 opracowań badawczych. Kierował 4 projektami badawczymi finansowanymi z budżetu państwa; w latach 2016-2021 reprezentował Polskę w Komitecie Zarządzającym (Managing Committee) europejskiego programu COST Action CA-15202 “Self-healing as preventive repair of concrete structures (SARCOS)”, kierując równocześnie zespołem badawczym Politechniki Warszawskiej w ramach tego projektu.Członek Sekcji Inżynierii Materiałów Budowlanych Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej Polskiej Akademii Nauk; w kadencji 2012-2015 wiceprzewodniczący tej Sekcji. Członek Komitetu Trwałości Budowli Zarządu Głównego Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa, 2016-2020 przewodniczący tego Komitetu. Członek Komitetu Technicznego nr 274 ds. Betonu Polskiego Komitetu Normalizacyjnego. Członek Komitetów Naukowych i Programowych blisko 30 konferencji naukowych i naukowo-technicznych. Z ramienia Rady Programowej Konferencji „Dni Betonu” od 2014 roku sprawuje opiekę naukową nad sesjami poświęconymi roli chemii budowlanej w technologii betonu.
Profesor w Katedrze Konstrukcji Budowlanych Wydziału Budownictwa, Inżynierii Środowiska i Architektury Politechniki Rzeszowskiej. Dyrektor ds. jakości oraz dyrektor ds. certyfikacji w akredytowanym laboratorium badawczym oraz akredytowanej jednostce certyfikującej wyroby budowlane. Uprawniony inżynier budownictwa oraz Rzeczoznawca Budowlany. Ekspert w zakresie technologii betonu wraz z technologią robót budowlanych, badań laboratoryjnych wyrobów budowlanych oraz badań konstrukcji, stosowania wyrobów budowlanych.
Jest zatrudniony w Politechnice Lubelskiej od 1998 roku. Aktualnie pełni funkcję prorektora ds. nauki (od 2020), Przewodniczącego Rady Dyscypliny Naukowej Inżynieria Lądowa, Geodezja i Transport (od 2019), Redaktora Naczelnego czasopisma Budownictwo i Architektura (od 2012), Kierownika Katedry Inżynierii Materiałów Budowlanych i Geoinżynierii (od 2018). Profesor jest aktywnym członkiem Europejskiej Akademii Nauki i Sztuki (od 2021), Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN, Sekcja Inżynierii Materiałów Budowlanych (od 2020), Rady Naukowej Instytutu Ochrony Środowiska PAN w Zabrzu (od 2019), Rady Naukowej Instytutu Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN w Krakowie (od 2023), Zarządu Polskiego Towarzystwa Mineralogicznego (od 2015). Profesor specjalizuje się w badaniach minerałów z grupy zeolitów, wykorzystywanych do modyfikacji zapraw cementowych, tynków renowacyjnych, betonów i mieszanek mineralno-asfaltowych. Równie istotnym kierunkiem zastosowania wytwarzanych materiałów jest obszar inżynierii środowiska, w ramach której projektuje nowego typu sorbenty mineralne oraz połączenia hybrydowe (bakteria-zeolit) wykorzystywane do usuwania między innymi: substancji ropopochodnych, farmaceutyków i radionuklidów. W obszarze działalności naukowej prof. Wojciech Franus jest autorem lub współautorem 120 publikacji naukowych z listy Journal Citation Reports. Zgodnie z danymi zawartymi w bazie Scopus jego prace były cytowane ponad 3900 razy, indeks H = 37, sumaryczny IF = 375,441. Osiągnięcia naukowe Profesora zostały dostrzeżone przez Uniwersytet Stanforda, który we współpracy z wydawnictwem Elsevier umieścił w 4 ostatnich edycjach Wojciecha Franusa na liście najlepszych i najbardziej rozpoznawalnych naukowców na świecie (The World’s Top 2% Scientists). Bardzo istotnym osiągnięciem w dorobku Kandydata jest Jego działalność w obszarze wynalazczości. Jest współtwórcą 24 patentów, które uzyskały ochronę UPRP, a 14 z nich zostało wdrożone do praktyki gospodarczej przedsiębiorstw na terenie całej Polski. Za tą działalność otrzymał oznakę honorową „Zasłużony dla Wynalazczości” (2020) i Nagrodę Ministra Edukacji i Nauki za znaczące osiągnięcia w zakresie działalności wdrożeniowej (2022). Ważnym elementem dorobku zawodowego profesora jest umiejętność pozyskiwania środków zewnętrznych na badania naukowe i wdrożeniowe. Prof. Wojciech Franus był kierownikiem 21 projektów badawczych dotyczących przede wszystkim zagospodarowania odpadów z energetyki (popiołów lotnych) i wykorzystania produktów ich transformacji w inżynierii lądowej, inżynierii środowiska i rolnictwie.